دردسر های کشور آلبانی برای ایران

هنر مدرسه:

روزنامه شرق می نویسد: ساده ترین دلیل این است که آلبانی به دلیل تحریم های آمریکا علیه ایران از اعطای ویزا به کشتی گیران ایرانی خودداری می کند. با این حال اتفاقات دیگری نیز رخ داده است که به تدریج باعث نگرانی محافل ورزشی شده است. شاید عدم اعطای ویزا به کشتی گیران زیر 23 سال ایران در سال 2023 است که حساسیت ها را نسبت به این کشور کوچک افزایش داده است.

با وجود شکایت ایران به کمیته بین المللی المپیک، آلبانی از اعطای ویزا به کشتی گیران ایرانی خودداری کرد و نام خود را به دیگر کشورهای اروپایی که به ورزشکاران ایرانی ویزا نمی دهند اضافه کرد. بعدها که آن اتهامات راه به جایی نبرد، ایرانی ها مستقیماً و به طور رسمی با رییس اتحادیه جهانی کشتی وارد مذاکره شدند تا از وقوع چنین اتفاقی جلوگیری کنند. در کمال ناباوری و در شرایطی که به نظر می رسید همه چیز رو به بهبود است و فدراسیون جهانی کشتی از ایران به عنوان یکی از قدرت های برتر دنیا حمایت می کرد، در اقدامی کم سابقه، همین فدراسیون بار دیگر میزبانی دو دوره کشتی تا کنون را به آلبانی واگذار کرد. . نگرانی ها از عدم اعطای ویزا به کشتی گیران ایرانی افزایش می یابد.

واقعیت این است که چند روز پیش فدراسیون جهانی کشتی از انتخاب تیرانا، پایتخت آلبانی به عنوان میزبان مسابقات جهانی وزن المپیک 2024 خبر داد. این مسابقات از 6 تا 9 سال آینده برگزار می شود و آلبانی میزبان مسابقات قهرمانی جهان زیر 23 سال 2024 در همین محل خواهد بود. ناگفته نماند که ذهنیت منفی که نسبت به آلبانی ایجاد شده این سوال را ایجاد می کند که آیا آلبانی دوباره به ایرانی ها ویزا می دهد؟ اگرچه بسیاری امیدوارند این اتفاق رخ ندهد تا کشتی گیران ایرانی فرصت حضور در این عرصه را از دست ندهند، اما سوال اصلی به جای دیگری معطوف می شود. چرا مذاکرات وزیر ورزش با علیرضا دویر رییس فدراسیون کشتی ایران به نتیجه نرسید؟

حوالی 30 آذر بود که خبر دیدار علیرضا دویر و کیومرث هاشمی وزیر ورزش با نناد لالوویچ در صربستان منتشر شد. هم فدراسیون کشتی و هم وزارت ورزش این نشست را سازنده توصیف کردند. در بخشی از گزارش سایت فدراسیون کشتی درباره دیدار دبیر با لالوویچ آمده است: «رییس فدراسیون کشتی رایزنی هایی را برای حضور نماینده ایران در انتخابات 2022 فدراسیون جهانی انجام داد و خطاب به لالوویچ گفت: با توجه به جایگاه کشتی ایران که سه کشتی آزاد و آزاد جهان است یکی از نیروها محسوب می شود که امیدواریم مقام ها و کرسی های مختلفی در فدراسیون جهانی داشته باشیم و نمایندگان ایرانی در آن حضور داشته باشند.کمیته فنی و کمیسیون داوران فدراسیون جهانی یکی از اهداف ما است علیرضا دیوی به سرپرست جام جهانی کشتی آزاد و فرنگی ایران نناد لالوویچ رییس فدراسیون جهانی کشتی نیز با اشاره به جایگاه ویژه ایران در کشتی جهانی و گفت: ایران یکی از مهم ترین قدرت های کشتی آزاد و فرنگی در جهان است که علاقه مندان زیادی در دل خود دارد و ما به این جایگاه احترام می گذاریم، ما کشتی گیران ایرانی را در دنیا می خواهیم، بیایید بیشتر وارد کشتی شویم.

ناگفته نماند که چشم انداز علیرضا دبیر در این دیدار کسب یک کرسی بین المللی است و لالوویچ به صراحت اعلام کرده که خواهان حضور بیشتر ایران در کشتی جهانی است. در حال حاضر، اما با انتخاب آلبانی به عنوان میزبان، این دو وظیفه بعید است انجام شود. این بدان معناست که ایران نه صندلی خاصی برای جلوگیری از این میزبانی جنجالی دارد و نه لالوویچ به دنبال حضور بیشتر کشتی ایران در جهان با میزبانی آلبانی است.

خبر منتشر شده در سایت وزارت ورزش مبنی بر دیدار وزیر با رییس فدراسیون جهانی کشتی جزییات بیشتری می دهد اما جزییات مشابهی دیده می شود. قمرت هاشمی در بخشی از این گزارش خاطرنشان کرد: عضویت ایران در هییت رییسه اتحادیه جهانی کشتی، میزبانی مهم و سهم ایران در کشتی جهان با توجه به نام کشتی ایران به عنوان بزرگترین فرزند، اتحادیه جهانی کشتی برخی مسایل را به دنبال داشته است. امروز در جلسه امیدوارم به سمت اجرای پیگیری هایی که شری دیوی شخصاً به عنوان رییس فدراسیون کشتی انجام می دهد حرکت کنیم و بتوانیم از قدرت آقای لالوویچ به عنوان یک فرد تاثیرگذار در المپیک بین المللی استفاده کنیم. کمیته.

اکنون بدیهی است که اگر قرار بود بخشی از این تعاملات در پی اعتراض رسمی حادثه قبلی نهایی شود، آلبانی نباید دوباره میزبانی می کرد. این موضوع به خوبی نشان می دهد که ورزش ایران حرف اول را می زند و فدراسیون کشتی در سطوح پایین باید دیپلماسی ورزشی را تقویت کند تا حقوق ورزشکاران ایرانی تضییع نشود. به نظر می رسد با استقبال خوبی از سوی مسیولان ورزش ایران مواجه شده است، اما اجرای آن در حال حاضر در دست بحث است. البته آلبانی نیز بیش از هر زمان دیگری ملاحظات سیاسی را در خصوص ورزشکاران ایرانی مد نظر دارد. زیرا روابط سیاسی بین دو کشور مدتهاست که به طور مکرر در نوسان بوده است که بخشی به رویکرد ایدیولوژیک دولت آلبانی و بخشی به ترجیحات سیاسی مربوط می شود. ایران در زمان دولت محمد خاتمی رسما از آلبانی در حماسه جنگ کوزوو حمایت کرد و بعدها در دولت روحانی نیز پالس های مثبتی برای تقویت روابط ارسال کرد.

با این حال، روابط سیاسی بین احزاب در یکی دو دهه اخیر آنچنان که باید داغ نشده است. آلبانی از سیاست آمریکا علیه ایران دفاع کرده و در مقطعی یک یا دو دیپلمات ایرانی را به دلیل تلاش برای خرابکاری در مسابقه فوتبال این کشور با اسراییل اخراج کرده است. از سوی دیگر، آنها سال گذشته پس از متهم کردن ایران به حملات سایبری، روابط دیپلماتیک خود را قطع کردند. دولت ایران اما تمامی ادعاهای مندرج در این دو بند را رد کرده و گفته است که دولت آلبانی به تحریک آمریکا و اسراییل چنین اظهارات و اقداماتی را انجام می دهد. علاوه بر این، ایران آلبانی را به شدت متهم به پناه دادن به گروهک منافقین می کند و آن را اقدامی غیر قابل توضیح و موجه می داند.

اما آنچه در این مرحله مشخص است این است که مسیولان ورزش ایران چاره ای جز آغاز دیپلماسی سطح بالا برای حل مشکل کشتی گیران و ورزشکاران رده بالای ایرانی در این زمینه ندارند. آلبانی تنها کشوری است که در سال های اخیر به ورزشکاران ایرانی روادید نداده است و واضح است که بهبود شرایط حضور ورزشکاران ایرانی در مسابقات جهانی اگر به صورت جدی در دستور کار نباشد تقویت دیپلماسی ورزشی است. به این راحتی امکان پذیر نخواهد بود.