سرقت ادبی که با واژه لاتین Plagiarism نیز شناخته می‌شود به معنای استفاده از ایده متن یا هر نوع اثر فکری دیگران بدون ذکر منبع اصلی و به نام خود است. این عمل نوعی دزدی فکری و تضییع حقوق معنوی خالق اثر محسوب می‌شود و در حوزه‌های مختلفی مانند نویسندگی پژوهش هنر و رسانه پیامدهای جدی دارد.
سرقت ادبی عبارت است از تصاحب و ارائه کار ایده زبان یا نوشته فردی دیگر به عنوان اثر خود بدون اینکه به خالق اصلی اعتبار و مرجعیت کافی داده شود. این تعریف شامل استفاده از بخش‌هایی از یک اثر یا کل آن می‌شود خواه به صورت عمدی و با قصد فریب صورت گیرد یا به صورت سهوی و ناشی از بی‌دقتی. برخلاف تصور برخی سرقت ادبی صرفاً به کپی کردن کلمه به کلمه محدود نمی‌شود؛ بلکه بازنویسی نزدیک متن اصلی با تغییرات جزئی در واژه‌ها استفاده از ساختار جملات یا ایده‌های کلیدی یک اثر بدون ارجاع مناسب نیز در دسته سرقت ادبی قرار می‌گیرد. هدف اصلی در تعریف سرقت ادبی حفظ حقوق فکری و معنوی پدیدآورندگان آثار و اطمینان از اصالت و اعتبار کارهایی است که منتشر می‌شوند. این مفهوم در محیط‌های دانشگاهی نشریات علمی ادبیات و حتی تولید محتوای آنلاین از اهمیت بالایی برخوردار است و رعایت اصول اخلاقی و حرفه‌ای در استفاده از منابع اساس جلوگیری از آن را تشکیل می‌دهد.
مفهوم سرقت ادبی اگرچه امروزه عمدتاً در بستر تولید محتوا و آثار فکری مدرن مورد توجه قرار می‌گیرد اما ریشه‌های تاریخی عمیقی دارد. واژه «Plagiarism» از کلمه لاتین «Plagiarius» به معنای «رباینده» یا «فریبکار» گرفته شده است. یکی از اولین کاربردهای ثبت شده این واژه به قرن اول میلادی بازمی‌گردد زمانی که شاعر رومی مارکوس والریوس مارتیالیس از این اصطلاح برای اشاره به کسانی استفاده کرد که اشعار او را به نام خود منتشر می‌کردند. در ادوار گذشته به دلیل محدودیت در دسترسی به اطلاعات و تعداد کمتر نویسندگان و آثار منتشر شده شناسایی و پیشگیری از کپی‌برداری غیرمجاز به روش‌های سنتی امکان‌پذیرتر بود. با این حال حتی در آن زمان نیز مواردی از سرقت ایده‌ها یا متون دیده می‌شد به خصوص در محافل علمی و ادبی که افراد ایده‌های خود را به صورت شفاهی به اشتراک می‌گذاشتند. با اختراع چاپ و گسترش دسترسی به آثار مکتوب چالش‌های مربوط به سرقت ادبی شکل جدیدی به خود گرفت. اما تحول اصلی با ظهور عصر دیجیتال و اینترنت رخ داد. سهولت دسترسی به حجم عظیمی از اطلاعات و امکان کپی-پیست کردن محتوا با یک کلیک زمینه را برای افزایش بی‌سابقه موارد سرقت ادبی فراهم کرد. این وضعیت نیاز به توسعه ابزارها و روش‌های جدید برای تشخیص و مقابله با این پدیده را بیش از پیش ضروری ساخت و منجر به پیدایش نرم‌افزارهای تخصصی در این زمینه شد.
سرقت ادبی اشکال گوناگونی دارد که هر یک به نحوی به تصاحب غیرقانونی یا غیراخلاقی آثار دیگران مربوط می‌شوند. شناخت این انواع به درک بهتر ابعاد این پدیده و روش‌های مقابله با آن کمک می‌کند. این تقسیم‌بندی‌ها بر اساس میزان تغییر در متن اصلی نحوه استفاده از منابع و قصد سارق صورت می‌گیرد. از سرقت کلمه به کلمه تا استفاده از ایده‌ها بدون ذکر منبع همگی زیر چتر سرقت ادبی قرار می‌گیرند. انواع مختلف سرقت ادبی چالش‌های متفاوتی را برای تشخیص ایجاد می‌کنند و نیازمند رویکردهای متناسب برای شناسایی و اثبات هستند. در ادامه به بررسی دقیق‌تر هر یک از این اشکال خواهیم پرداخت تا تفاوت‌ها و ویژگی‌های آن‌ها روشن شود.
سرقت ادبی مستقیم که گاهی به آن سرقت ادبی کامل نیز گفته می‌شود ساده‌ترین و آشکارترین شکل سرقت ادبی است. در این نوع فرد سارق متن یا بخشی از متن اثر شخص دیگری را بدون هیچ‌گونه تغییری عیناً کپی کرده و آن را به نام خود منتشر می‌کند. این کار بدون قرار دادن متن در داخل علامت نقل قول و بدون ذکر منبع اصلی صورت می‌گیرد. سرقت ادبی مستقیم معادل دزدیدن کلمه به کلمه است و نشان‌دهنده قصد آشکار برای فریب خواننده و ادعای مالکیت اثری است که تماماً متعلق به فرد دیگری است. این نوع سرقت جدی‌ترین شکل پلاجیاریسم محسوب می‌شود و پیامدهای بسیار سنگینی در محیط‌های دانشگاهی و حرفه‌ای به دنبال دارد از جمله اخراج از دست دادن شغل یا لغو اعتبار علمی.
سرقت ادبی با بازنویسی زمانی رخ می‌دهد که فردی متن اصلی اثر دیگری را می‌خواند و سپس آن را با تغییراتی در واژه‌ها یا ساختار جملات به زبان خود بازنویسی می‌کند اما بدون اینکه منبع اصلی را ذکر کند یا تغییرات اعمال شده به حدی جزئی باشند که ایده و ساختار اصلی متن همچنان متعلق به منبع باشد. در واقع در این نوع سرقت ایده منطق و ترتیب ارائه مطالب متعلق به نویسنده اصلی است اما سارق با تغییر ظاهر کلمات سعی در پنهان کردن عمل خود دارد. بازنویسی غیراصولی یا بازنویسی بدون استناددهی صحیح یکی از رایج‌ترین انواع سرقت ادبی است به خصوص در میان دانشجویان یا نویسندگان کم‌تجربه که ممکن است اهمیت بازنویسی عمیق و ذکر منبع را به درستی درک نکرده باشند. تفاوت اصلی این نوع سرقت با بازنویسی صحیح در عدم وجود ارجاع مناسب و عدم ایجاد تحول کافی در ساختار و ایده اصلی متن است.
سرقت ادبی از خود یا Self-Plagiarism به پدیده‌ای اشاره دارد که در آن فرد بخشی یا تمام کار قبلی خود را که قبلاً منتشر شده است بدون ذکر منبع اصلی و به عنوان اثری جدید ارائه می‌دهد. این نوع سرقت ممکن است در نگاه اول عجیب به نظر برسد زیرا فرد از کار خودش استفاده می‌کند اما در بسیاری از محیط‌های علمی و انتشاراتی این عمل غیراخلاقی و حتی غیرقانونی تلقی می‌شود. دلیل این امر آن است که انتشار مجدد یک اثر قبلی به عنوان کاری جدید می‌تواند منجر به تورم غیرواقعی در تعداد آثار منتشر شده یک فرد شود و همچنین حقوق ناشر قبلی را که ممکن است مالک حق چاپ اثر باشد نقض کند. در مقالات علمی سرقت ادبی از خود می‌تواند شامل استفاده مجدد از بخش‌های مقدمه روش‌شناسی یا نتایج مقالات پیشین بدون ارجاع صریح باشد. برای جلوگیری از این نوع سرقت لازم است حتی هنگام استفاده از کارهای قبلی خود مانند هر منبع دیگری به آن ارجاع داده شود یا تغییرات و توسعه‌های قابل توجهی در محتوا ایجاد شود.
سرقت ادبی موزاییکی که گاهی به آن سرقت ادبی پچ‌ورک (Patchwork Plagiarism) نیز گفته می‌شود یکی از دشوارترین انواع سرقت ادبی برای تشخیص است. در این روش فرد سارق قطعاتی از متن عبارات یا ایده‌های مختلف را از منابع گوناگون جمع‌آوری کرده و آن‌ها را با کلمات و جملات خود ترکیب می‌کند. نتیجه نهایی متنی است که ممکن است در نگاه اول اصیل به نظر برسد اما در واقع ترکیبی از تکه‌های سرقتی از منابع متعدد است که به صورت ماهرانه‌ای در هم تنیده شده‌اند. سارق در این حالت اغلب از تغییرات جزئی در کلمات تغییر ترتیب جملات یا حذف و اضافه کردن برخی عبارات برای پنهان کردن منبع اصلی استفاده می‌کند. این نوع سرقت با هدف فریب نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی و خوانندگان انجام می‌شود و نیازمند بررسی دقیق و موشکافانه برای شناسایی است زیرا شباهت‌ها ممکن است به صورت پراکنده و در بخش‌های کوچک متن ظاهر شوند.
در دنیای آکادمیک و به خصوص در زمینه چاپ مقالات علمی در ژورنال‌های معتبر بین‌المللی سرقت ادبی یک مسئله بسیار جدی و حیاتی محسوب می‌شود. مجلات علمی به ویژه آن‌هایی که دارای نمایه ISI یا اسکوپوس هستند استانداردهای بسیار سخت‌گیرانه‌ای در زمینه اصالت محتوا دارند. قبل از پذیرش و انتشار هر مقاله فرآیندهای دقیقی برای بررسی سرقت ادبی انجام می‌شود که اغلب شامل استفاده از نرم‌افزارهای تخصصی تشخیص سرقت ادبی است. هدف از این بررسی‌ها اطمینان از این است که مقاله ارسالی حاوی محتوای کپی شده از مقالات دیگر کتاب‌ها پایان‌نامه‌ها یا حتی آثار قبلی خود نویسنده (Self-Plagiarism) نباشد. کشف سرقت ادبی در یک مقاله می‌تواند منجر به رد فوری آن قرار گرفتن نویسنده در لیست سیاه مجله یا حتی اخراج از دانشگاه یا محل کار شود. بنابراین پژوهشگران و نویسندگان مقالات علمی باید نهایت دقت را در استناددهی صحیح بازنویسی اصولی و پرهیز از هرگونه کپی‌برداری غیرمجاز به کار گیرند تا اعتبار علمی خود و نشریه‌ای که قصد انتشار در آن را دارند حفظ شود.
سرقت ادبی تنها محدود به متون علمی نیست و در حوزه‌های خلاقانه‌ای مانند نویسندگی شعر و ادبیات نیز به شدت مورد نکوهش قرار می‌گیرد. در این زمینه‌ها سرقت ادبی می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد؛ از کپی کردن بخش‌هایی از یک رمان یا داستان کوتاه گرفته تا استفاده از ایده‌های اصلی شخصیت‌ها طرح داستان (plot) یا حتی سبک نگارش یک نویسنده دیگر بدون ذکر منبع یا کسب اجازه. در شعر نیز سرقت می‌تواند شامل کپی کردن ابیات ساختار شعری یا حتی مضامین و تصاویر شعری منحصربه‌فرد یک شاعر باشد. در این موارد مسئله فراتر از نقض حق چاپ مادی است و به دزدی هویت هنری و خلاقیت فرد برمی‌گردد. جامعه ادبی و هنری نسبت به این نوع سرقت بسیار حساس است و کشف آن می‌تواند منجر به از دست دادن اعتبار طرد شدن از سوی همکاران و آسیب جدی به حرفه یک نویسنده یا شاعر شود. بنابراین نویسندگان و شاعران باید در هنگام الهام گرفتن از آثار دیگران مرز بین تأثیرپذیری و کپی‌برداری را به دقت رعایت کرده و اصالت صدای خود را حفظ کنند.
مفهوم سرقت ادبی در عصر دیجیتال به سرعت گسترش یافته و شامل انواع محتوای چند رسانه‌ای نیز می‌شود. امروزه سرقت ادبی تنها به متن محدود نمی‌شود بلکه استفاده غیرمجاز از تصاویر عکس‌ها ویدئوها موسیقی پادکست‌ها گرافیک‌ها و سایر اشکال محتوای دیداری و شنیداری بدون کسب اجازه از صاحب اثر و ذکر منبع مصداق بارز سرقت ادبی چند رسانه‌ای است. این مسئله در حوزه تولید محتوا برای وب‌سایت‌ها شبکه‌های اجتماعی یوتیوب و سایر پلتفرم‌های دیجیتال بسیار رایج است. برای مثال استفاده از یک عکس استوک بدون خرید مجوز استفاده از یک قطعه موسیقی در پس‌زمینه ویدئو بدون پرداخت حق امتیاز یا بازنشر یک ویدئو بدون ذکر خالق اصلی همگی می‌توانند تحت پیگرد قانونی یا اخلاقی قرار گیرند. تولیدکنندگان محتوای چند رسانه‌ای باید همواره به حقوق مالکیت فکری دیگران احترام گذاشته و در صورت استفاده از آثار آن‌ها مجوزهای لازم را کسب کرده یا به صورت شفاف منبع را ذکر کنند. این امر نه تنها از پیامدهای قانونی جلوگیری می‌کند بلکه به ایجاد فرهنگ احترام به خلاقیت و تلاش هنرمندان و تولیدکنندگان محتوا کمک می‌نماید.
سرقت ادبی پیامدهای گسترده و مخربی دارد که می‌تواند زندگی حرفه‌ای تحصیلی و حتی شخصی فرد سارق را تحت تأثیر قرار دهد. در محیط‌های دانشگاهی کشف سرقت ادبی می‌تواند منجر به مردود شدن در یک درس تعلیق از تحصیل یا حتی اخراج دائم از دانشگاه شود. در موارد شدیدتر مدرک تحصیلی فرد ممکن است باطل شود. در حوزه پژوهش و انتشار مقالات سرقت ادبی می‌تواند باعث رد شدن مقاله توسط ژورنال‌ها پس گرفته شدن مقالات قبلاً منتشر شده (Retraction) و از دست دادن اعتبار علمی و وجهه پژوهشگر در جامعه علمی شود. این امر می‌تواند دستیابی به فرصت‌های شغلی آینده دریافت گرنت‌های تحقیقاتی یا ارتقاء علمی را ناممکن سازد. از نظر حرفه‌ای سرقت ادبی در هر زمینه‌ای (نویسندگی روزنامه‌نگاری هنر موسیقی) می‌تواند منجر به اخراج از کار از دست دادن شهرت و اعتماد عمومی و آسیب غیرقابل جبران به حرفه فرد شود. علاوه بر این سرقت ادبی پیامدهای قانونی نیز دارد به خصوص اگر منجر به نقض حق چاپ شود که می‌تواند شامل جریمه‌های سنگین مالی و حتی حبس باشد. در نهایت سرقت ادبی یک عمل غیراخلاقی است که به اعتماد در جامعه آسیب می‌زند و تلاش و خلاقیت دیگران را نادیده می‌گیرد.
پیامدهای قانونی سرقت ادبی بسته به قوانین هر کشور و نوع اثری که مورد سرقت قرار گرفته متفاوت است. در بسیاری از نظام‌های حقوقی سرقت ادبی به خودی خود جرمی مستقل نیست اما می‌تواند مصداق نقض حق چاپ (Copyright Infringement) باشد که جرم محسوب می‌شود. در ایران طبق ماده ۲۳ قانون حمایت حقوق مؤلفان مصنفان و هنرمندان هر کس تمام یا قسمتی از اثر دیگری را که مورد حمایت این قانون است به نام خود یا پدیدآورنده بدون اجازه او منتشر یا عرضه کند به حبس تأدیبی از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد. علاوه بر پیگرد قانونی سازمان‌ها و نهادهای مختلف (مانند دانشگاه‌ها مجلات علمی ناشران) نیز مجازات‌های انضباطی و حرفه‌ای خاص خود را برای مقابله با سرقت ادبی دارند. این مجازات‌ها می‌تواند شامل توبیخ کتبی کاهش رتبه علمی تعلیق موقت از کار یا تحصیل اخراج دائم و حتی ابطال مدارک تحصیلی یا مقالات منتشر شده باشد. این مجازات‌ها با هدف حفظ استانداردها اعتبار و صداقت در محیط‌های علمی و حرفه‌ای اعمال می‌شوند.
پیشگیری از سرقت ادبی مستلزم رعایت اصول اخلاقی و حرفه‌ای در فرآیند تولید محتوا و استفاده از منابع است. اولین گام درک صحیح مفهوم سرقت ادبی و انواع آن است. نویسندگان و پژوهشگران باید همواره به این نکته توجه داشته باشند که هرگونه استفاده از ایده‌ها کلمات جملات تصاویر یا داده‌های دیگران نیازمند ذکر منبع دقیق و مناسب است. استفاده از علامت نقل قول برای نقل قول‌های مستقیم بازنویسی عمیق و کامل ایده‌ها به زبان خود (نه صرفاً تغییر چند کلمه) و استناددهی صحیح بر اساس یکی از شیوه‌نامه‌های استاندارد (مانند APA MLA شیکاگو) از جمله روش‌های کلیدی پیشگیری هستند. مدیریت دقیق منابع مورد استفاده در طول فرآیند تحقیق و نگارش نیز اهمیت زیادی دارد. استفاده از نرم‌افزارهای مدیریت منابع می‌تواند در این زمینه کمک‌کننده باشد. همچنین درک تفاوت بین اطلاعات عمومی (Common Knowledge) که نیازی به استناد ندارند و اطلاعات تخصصی یا منحصر به فرد که باید منبع آن‌ها ذکر شود ضروری است. نهایتاً صداقت علمی و احترام به تلاش‌های فکری دیگران اساس پیشگیری از سرقت ادبی را تشکیل می‌دهد.
رفع سرقت ادبی پس از تشخیص آن نیازمند بازبینی و اصلاح دقیق متن است. اگر بخشی از متن به عنوان سرقت ادبی شناسایی شده است اولین قدم بررسی دلیل شباهت و منبع مورد نظر است. اگر متن عیناً کپی شده باید یا به صورت نقل قول مستقیم آورده شده و منبع آن ذکر شود یا به طور کامل بازنویسی شود. در صورتی که شباهت ناشی از بازنویسی ناکافی باشد لازم است متن به طور اساسی‌تر بازنویسی شده و ساختار جملات و واژگان به میزان قابل توجهی تغییر داده شوند در حالی که ایده اصلی حفظ می‌شود و البته منبع اصلی نیز به درستی ارجاع داده می‌شود. اگر شباهت مربوط به استفاده از ایده بدون ذکر منبع است باید به منبع اصلی ایده اشاره شود. در مواردی که سرقت ادبی از خود رخ داده باید به اثر قبلی خود به عنوان منبع ارجاع داده شود. پس از اعمال تغییرات لازم توصیه می‌شود متن مجدداً با نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی بررسی شود تا اطمینان حاصل شود که درصد شباهت به حد قابل قبول رسیده است. فرآیند رفع سرقت ادبی نیازمند دقت و حوصله است و هدف آن بازگرداندن اصالت و اعتبار به اثر است.
برای کمک به شناسایی موارد سرقت ادبی ابزارهای مختلفی در دسترس هستند که به صورت نرم‌افزار یا سرویس آنلاین ارائه می‌شوند. این ابزارها با مقایسه متن مورد نظر با پایگاه‌های داده وسیعی از مقالات علمی کتاب‌ها وب‌سایت‌ها و سایر متون منتشر شده میزان شباهت و بخش‌های کپی شده را مشخص می‌کنند. استفاده از این ابزارها به خصوص در محیط‌های دانشگاهی و انتشاراتی رایج است و به داوران ویراستاران و اساتید کمک می‌کند تا اصالت آثار ارسالی را بررسی کنند. برخی از این ابزارها قابلیت‌های پیشرفته‌ای برای تشخیص انواع مختلف سرقت ادبی از جمله بازنویسی نزدیک دارند. انتخاب ابزار مناسب بستگی به نیاز کاربر و وسعت پایگاه داده ابزار دارد. در حالی که برخی ابزارهای رایگان نیز وجود دارند ابزارهای پولی معمولاً دقت بالاتر و پایگاه داده جامع‌تری دارند و برای استفاده حرفه‌ای توصیه می‌شوند. این ابزارها به عنوان یک کمک‌کننده در فرآیند تشخیص عمل می‌کنند و نتیجه نهایی اغلب نیازمند بررسی انسانی نیز هست.
نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده متن ارسالی را به بخش‌های کوچکتر (مانند جملات یا عبارات) تقسیم کرده و سپس این بخش‌ها را با متون موجود در پایگاه داده خود مقایسه می‌کنند. پایگاه داده این نرم‌افزارها معمولاً شامل میلیاردها صفحه از محتوای وب میلیون‌ها مقاله علمی منتشر شده در ژورنال‌ها و کنفرانس‌ها کتاب‌های دیجیتال و حتی مقالات و پایان‌نامه‌هایی است که قبلاً توسط کاربران دیگر در سیستم بارگذاری شده‌اند. هنگامی که نرم‌افزار شباهتی بین متن ارسالی و یک منبع موجود در پایگاه داده پیدا می‌کند آن بخش را علامت‌گذاری کرده و منبع احتمالی را مشخص می‌کند. در نهایت نرم‌افزار گزارشی ارائه می‌دهد که شامل درصد کلی شباهت و لیست بخش‌هایی از متن است که با منابع دیگر مطابقت دارند. این گزارش به کاربر امکان می‌دهد تا بخش‌های مشکوک را بررسی کرده و در صورت لزوم اصلاحات لازم را انجام دهد. نحوه عملکرد این نرم‌افزارها continuously در حال بهبود است تا بتوانند اشکال پیچیده‌تر سرقت ادبی مانند بازنویسی ماهرانه را نیز شناسایی کنند.
آیثنتیکیت (iThenticate) یکی از معتبرترین و شناخته‌شده‌ترین نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی در سطح جهان است. این ابزار به طور خاص برای استفاده توسط پژوهشگران دانشگاه‌ها ناشران و سازمان‌های علمی طراحی شده است. پایگاه داده آیثنتیکیت بسیار وسیع بوده و شامل حجم عظیمی از مقالات علمی منتشر شده در ژورنال‌های معتبر محتوای وب و سایر منابع اطلاعاتی است. دقت بالای این نرم‌افزار در شناسایی شباهت‌ها آن را به ابزاری استاندارد در فرآیند ارزیابی مقالات در بسیاری از ژورنال‌های بین‌المللی تبدیل کرده است. آیثنتیکیت گزارشی جامع از میزان شباهت متن ارسالی با منابع موجود ارائه می‌دهد و بخش‌های مشابه را مشخص می‌کند. استفاده از آیثنتیکیت به پژوهشگران کمک می‌کند تا قبل از ارسال مقاله خود برای چاپ آن را از نظر سرقت ادبی بررسی کرده و اطمینان حاصل کنند که استانداردهای لازم را رعایت کرده‌اند. این نرم‌افزار نقش مهمی در حفظ اعتبار و صداقت در انتشارات علمی ایفا می‌کند.
منظور از سرقت ادبی چیست؟
سرقت ادبی به معنای استفاده از ایده متن یا اثر فکری دیگران بدون ذکر منبع و به نام خود است. این عمل شامل کپی کردن مستقیم یا بازنویسی نزدیک محتوا بدون ارجاع مناسب می‌شود و نوعی دزدی فکری محسوب می‌گردد.
انواع سرقت ادبی کدام است؟
سرقت ادبی انواع مختلفی دارد از جمله سرقت مستقیم (کپی عین متن) سرقت با بازنویسی (بازنویسی نزدیک بدون ارجاع) سرقت از خود (استفاده از کار قبلی خود بدون ارجاع) و سرقت موزاییکی (ترکیب بخش‌های کوچک از منابع مختلف).
پیامدهای سرقت ادبی چیست؟
پیامدهای سرقت ادبی شامل مجازات‌های دانشگاهی (مانند اخراج) پیامدهای حرفه‌ای (از دست دادن شغل و اعتبار) و پیامدهای قانونی (مانند جریمه و حبس در صورت نقض حق چاپ) است. این عمل به اعتبار فرد و جامعه علمی آسیب می‌زند.
چه مقدار سرقت ادبی قابل قبول است؟
در بیشتر محیط‌های آکادمیک و انتشاراتی هیچ مقدار سرقت ادبی عمدی قابل قبول نیست. نرم‌افزارها درصدی از شباهت را گزارش می‌دهند که ممکن است شامل نقل قول‌های صحیح یا عبارات عمومی باشد؛ اما درصد قابل قبول بستگی به سیاست هر نهاد دارد و باید با دقت بررسی شود که شباهت‌ها ناشی از سرقت نباشند.
iThenticate چیست و چگونه به شناسایی سرقت ادبی کمک می‌کند؟
آیثنتیکیت یک نرم‌افزار پیشرفته تشخیص سرقت ادبی است که با مقایسه متن ارسالی با پایگاه داده وسیعی از مقالات علمی و محتوای وب بخش‌های مشابه را شناسایی کرده و گزارشی از درصد شباهت ارائه می‌دهد. این ابزار به پژوهشگران و ناشران در بررسی اصالت متون کمک می‌کند.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "منظور از سرقت ادبی چیست؟" هستید؟ با کلیک بر روی کسب و کار ایرانی, کتاب، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "منظور از سرقت ادبی چیست؟"، کلیک کنید.