خلاصه کتاب هنر و القای ایدئولوژی ( نویسنده سعید خاوری نژاد )

کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» اثر سعید خاوری نژاد، پژوهشی عمیق و تحلیلی است که به بررسی چگونگی استفاده نظام تمامیت خواه اتحاد جماهیر شوروی از ابزارهای هنری و رسانه ای برای ترویج و تثبیت ایدئولوژی خود می پردازد. این اثر، فراتر از یک معرفی ساده، به واکاوی مکانیسم های پیچیده تبلیغات سیاسی در بستر هنر می پردازد و نشان می دهد چگونه هنر می تواند به ابزاری قدرتمند در دستان حکومت های ایدئولوژیک بدل شود.

موضوع ارتباط میان هنر و سیاست، همواره در کانون توجه محققان علوم اجتماعی، تاریخ و هنر قرار داشته است. در جوامع تمامیت خواه، این ارتباط شکلی خاص و هدفمند به خود می گیرد؛ جایی که هنر از نقش ذاتی خود به عنوان آفرینش زیبایی شناختی و بیان آزادانه فاصله گرفته و در خدمت اهداف حکومتی درمی آید. اتحاد جماهیر شوروی، به عنوان نمونه ای بارز از یک نظام ایدئولوژیک، از این ظرفیت هنر به بهترین شکل ممکن بهره برداری کرد. این کتاب به تحلیل جزئیات این بهره برداری، در قالب های هنری گوناگون، می پردازد و نشان می دهد که چگونه یک نظام توانست از طریق ابزارهای ظریف اما تأثیرگذار هنری، افکار عمومی را هدایت و ارزش های خود را نهادینه کند. اهمیت این پژوهش در آن است که با ارائه تصویری جامع و مستند، به درک عمیق تر سازوکارهای قدرت و کنترل در نظام های بسته کمک می کند و بینشی ارزشمند را برای مخاطبان فراهم می آورد.

درباره نویسنده: سعید خاوری نژاد

سعید خاوری نژاد، پژوهشگر و نویسنده ای است که تمرکز مطالعاتی او بر تحلیل های سیاسی، تاریخی و فرهنگی به ویژه در زمینه ارتباط میان قدرت و ابزارهای فرهنگی است. او با دیدگاهی علی و عمیق، به واکاوی چگونگی تأثیرگذاری حکومت ها بر افکار عمومی از طریق سازوکارهای پیچیده می پردازد. سوابق علمی و پژوهشی خاوری نژاد نشان دهنده تسلط وی بر حوزه هایی چون علوم سیاسی، تاریخ معاصر و جامعه شناسی هنر است که این تسلط در کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» به وضوح نمایان می شود.

وی با تکیه بر دانش گسترده خود در زمینه تاریخ اتحاد جماهیر شوروی و درک عمیق از ماهیت نظام های تمامیت خواه، اثری جامع و مرجع را خلق کرده است. تخصص او تنها به جنبه های نظری محدود نمی شود؛ بلکه با ارائه مثال های متعدد و مستند از آثار هنری و رسانه ای شوروی، مباحث نظری را به شکلی ملموس و قابل فهم برای خواننده عرضه می دارد. این رویکرد، نه تنها اعتبار علمی کتاب را افزایش می دهد، بلکه آن را به منبعی ارزشمند برای دانشجویان، پژوهشگران و تمامی علاقه مندان به تاریخ معاصر و ارتباط هنر با سیاست تبدیل می کند.

معرفی کلی کتاب هنر و القای ایدئولوژی

کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» نوشته سعید خاوری نژاد، اثری است که به بررسی دقیق و همه جانبه نقش هنر و رسانه در فرآیند القای ایدئولوژی سیاسی در اتحاد جماهیر شوروی می پردازد. محور اصلی کتاب بر این مبنا استوار است که چگونه یک نظام تمامیت خواه، هنر را به ابزاری قدرتمند برای تبلیغات و کنترل اجتماعی تبدیل می کند. نویسنده در این کتاب، نه تنها به تشریح نظری مبانی ایدئولوژی و تبلیغات می پردازد، بلکه با ارائه نمونه های عملی فراوان، چگونگی کاربرد این مبانی را در بستر تاریخی و فرهنگی شوروی به تصویر می کشد.

هدف اصلی نویسنده از نگارش این کتاب، فهم عمیق تر مکانیزم هایی است که از طریق آن ها حکومت ها می توانند با استفاده از ظرافت های هنری، به ترویج و تثبیت ایدئولوژی خود بپردازند. خاوری نژاد با این تز آغاز می کند که هنر در شوروی صرفاً یک ابزار زیبایی شناختی نبود، بلکه به مثابه یک سلاح استراتژیک در جنگ ایدئولوژیک به کار گرفته می شد. متدولوژی پژوهشی کتاب ترکیبی از تحلیل تاریخی، جامعه شناسی هنر و نظریه های ارتباطات است. این رویکرد چند رشته ای، به نویسنده امکان می دهد تا با دقت و جزئیات فراوان، ابعاد مختلف این پدیده را واکاوی کرده و به تصویری جامع از قدرت هنر در خدمت ایدئولوژی دست یابد. از بررسی نظام آموزشی و سازماندهی جوانان تا تحلیل عمیق پوسترها، کاریکاتورها، سینما، پویانمایی، ادبیات، نمایش، نقاشی و پیکرتراشی، هر فصل از کتاب به مثابه دریچه ای به سوی درک سازوکارهای ایدئولوژیک شوروی باز می شود.

خلاصه جامع فصول کتاب

کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» با ساختاری منسجم و منطقی، خواننده را گام به گام در مسیر درک رابطه میان هنر و ایدئولوژی در بستر شوروی همراهی می کند. هر فصل از این کتاب، به بُعدی خاص از این رابطه می پردازد و در نهایت، به جمع بندی جامعی از تأثیرات و پیامدهای این پدیده دست می یابد. در ادامه، به خلاصه ای از محتوای هر یک از فصول دوازده گانه این اثر خواهیم پرداخت.

فصل اول: مقدمه

فصل اول به طرح مسئله اصلی کتاب می پردازد: چرایی اهمیت بررسی رابطه هنر و ایدئولوژی، به ویژه در بستر یک نظام تمامیت خواه. در این فصل، نویسنده به اهمیت درک پدیده تبلیغات سیاسی و نقش بی بدیل هنر در آن اشاره می کند. مقدمه با طرح سوالاتی کلیدی، ذهن خواننده را برای ورود به مباحث پیچیده تر آماده می سازد و اهمیت مطالعه موردی اتحاد جماهیر شوروی را به عنوان یک آزمایشگاه بزرگ برای بررسی این پدیده توضیح می دهد.

فصل دوم: به سوی تدوین چارچوب نظری

این فصل به بنیان های نظری بحث اختصاص دارد. سعید خاوری نژاد در این بخش به تعریف و تبیین مفاهیم کلیدی نظیر «ایدئولوژی»، «تبلیغات»، «هنر» و «رسانه» می پردازد. او روابط متقابل این مفاهیم را از دیدگاه نظری بررسی می کند و چگونگی هم افزایی آن ها را در یک نظام ایدئولوژیک شرح می دهد. این چارچوب نظری، پایه و اساس تحلیل های بعدی در فصول آتی را فراهم می آورد و به خواننده کمک می کند تا با زبانی مشترک و درکی عمیق تر، وارد مباحث شوند.

فصل سوم: سیر تاریخی تبلیغات سیاسی

قبل از ورود به مبحث تبلیغات در شوروی، نویسنده یک مرور کلی بر تاریخچه و تکامل پدیده تبلیغات سیاسی در جهان ارائه می دهد. این فصل، زمینه ای تاریخی برای درک ریشه ها و تحولات تبلیغات فراهم می کند. از اشکال اولیه تبلیغاتی در تمدن های باستانی تا اشکال مدرن آن در قرون اخیر، سیر تکامل این پدیده مورد بررسی قرار می گیرد تا جایگاه تبلیغات شوروی در این بستر تاریخی مشخص شود.

فصل چهارم: تاریخ سیاسی شوروی

برای فهم کامل ماهیت تبلیغات در شوروی، شناخت بستر تاریخی و سیاسی این نظام ضروری است. فصل چهارم به خلاصه ای از شکل گیری، تحولات، و ویژگی های نظام سیاسی شوروی می پردازد. در این بخش، بر جنبه های ایدئولوژیک این نظام، مانند دیکتاتوری پرولتاریا، لنینیسم، استالینیسم و نقش حزب کمونیست، تأکید می شود تا خواننده با مبانی فکری که هنر در خدمت آن قرار گرفت، آشنا شود.

فصل پنجم: تبلیغات سیاسی در شوروی

این فصل قلب نظری کتاب در مورد تبلیغات شوروی است. نویسنده به تفصیل استراتژی ها و اهداف کلی تبلیغات در اتحاد جماهیر شوروی را تشریح می کند. او نشان می دهد که چگونه دولت و حزب کمونیست، با سازوکارهای پیچیده، به هدایت این تبلیغات می پرداختند و تلاش می کردند تا هر جنبه ای از زندگی عمومی و خصوصی شهروندان را تحت تأثیر قرار دهند. اهداف این تبلیغات، از ترویج آرمان های کمونیستی گرفته تا مقابله با دشمنان داخلی و خارجی، در این فصل به دقت مورد بررسی قرار می گیرد.

فصل ششم: آموزش و سازماندهی تشکیلاتی محصلان

یکی از مهم ترین بسترهای القای ایدئولوژی در شوروی، نظام آموزشی و گروه های جوانان بود. این فصل به بررسی چگونگی استفاده از مدارس، دانشگاه ها و سازمان هایی نظیر پیشگامان و کومسومول برای تربیت نسلی وفادار به حزب و ایدئولوژی کمونیستی می پردازد. نویسنده نشان می دهد که چگونه از سنین پایین، کودکان و نوجوانان با آموزه های ایدئولوژیک تغذیه می شدند و هنر در این فرآیند چه نقشی ایفا می کرد.

فصل هفتم: پوستر

پوستر به عنوان ابزاری قدرتمند و در دسترس برای تبلیغات، در شوروی نقش بسیار مهمی ایفا کرد. این فصل به تحلیل پوسترها، نمادگرایی آن ها، و پیام هایی که از طریق آن ها منتقل می شد، می پردازد. از پوسترهای جنگی تا پوسترهای کارگری و کشاورزی، نمونه های مختلفی از این آثار مورد بررسی قرار می گیرند تا تأثیر بصری و روانی آن ها بر مخاطبان آشکار شود.

در دوران شوروی، پوستر نه تنها یک اثر هنری، بلکه یک بیانیه سیاسی قدرتمند بود که در هر گوشه از جامعه برای القای پیام های ایدئولوژیک به کار گرفته می شد.

فصل هشتم: کاریکاتور

کاریکاتور ابزاری تیزبینانه برای نقد و تمسخر بود که در شوروی هم برای نقد داخلی (البته در چارچوب مورد تأیید حزب) و هم برای حمله به دشمنان خارجی مورد استفاده قرار می گرفت. این فصل به بررسی نقش کاریکاتور در القای ایدئولوژی، از جمله تقبیح سرمایه داری، ترسیم تصویری منفی از دشمنان، و ترویج فضایل کمونیستی می پردازد. طنز و اغراق به کار رفته در کاریکاتورها، آن ها را به ابزاری موثر برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی تبدیل کرده بود.

فصل نهم: سینما

سینما، به دلیل قدرت بی نظیر خود در روایت داستان و تأثیرگذاری بر احساسات، به یکی از مهم ترین ابزارهای تبلیغاتی در شوروی تبدیل شد. این فصل به تحلیل فیلم های شاخص دوره شوروی، مضامین تکرارشونده آن ها (مانند قهرمانی طبقه کارگر، نبرد علیه دشمنان، و آینده روشن کمونیسم) و تأثیرات گسترده آن ها بر جامعه می پردازد. از فیلم های آموزشی و مستند تا آثار داستانی حماسی، سینمای شوروی کاملاً در خدمت اهداف ایدئولوژیک بود.

فصل دهم: پویانمایی

پویانمایی (انیمیشن) نیز نقش مهمی در تربیت نسل جدید و القای ارزش های کمونیستی به کودکان و نوجوانان ایفا می کرد. این فصل به بررسی چگونگی استفاده از انیمیشن برای آموزش مفاهیم ایدئولوژیک به زبانی ساده و جذاب می پردازد. شخصیت های کارتونی و داستان های آن ها، ابزاری برای نهادینه کردن مفاهیمی چون کار جمعی، فداکاری برای حزب و میهن، و دشمنی با سرمایه داری بودند.

فصل یازدهم: ادبیات و نمایش

ادبیات و تئاتر از دیرباز بستری برای بیان افکار و احساسات بوده اند، اما در شوروی این هنرها نیز به خدمت ایدئولوژی درآمدند. این فصل به بررسی چگونگی استفاده از ادبیات (شعر، رمان، داستان کوتاه) و نمایش (تئاتر) برای ترویج ایدئولوژی سوسیالیستی می پردازد. مفهوم «رئالیسم سوسیالیستی» در این حوزه به اوج خود رسید و نویسندگان و نمایشنامه نویسان موظف بودند آثاری خلق کنند که بازتاب دهنده واقعیت های مطلوب حزب و آرمان های کمونیستی باشد.

فصل دوازدهم: نقاشی و پیکرتراشی

آخرین فصل از این بخش، به هنرهای تجسمی نقاشی و پیکرتراشی اختصاص دارد. در این فصل، خاوری نژاد به تحلیل نمادگرایی این هنرها در راستای اهداف ایدئولوژیک می پردازد. از نقاشی های دیواری با مضامین کارگری و کشاورزی تا مجسمه های عظیم رهبران و قهرمانان شوروی، این آثار نه تنها زیبایی شناسی خاص خود را داشتند، بلکه به شدت از سوی حزب برای تقویت روحیه جمعی و وفاداری ایدئولوژیک کنترل و هدایت می شدند.

نتیجه گیری نهایی (کتاب)

در بخش نتیجه گیری نهایی، نویسنده به جمع بندی کلی از میزان موفقیت و پیامدهای تبلیغات سیاسی شوروی در آثار هنری می پردازد. او ضمن تأکید بر گستردگی و پیچیدگی این سیستم تبلیغاتی، به تأثیرات کوتاه مدت و بلندمدت آن بر جامعه و فرهنگ شوروی اشاره می کند. این نتیجه گیری، نگاهی جامع به دستاوردهای (از دیدگاه حزب) و ناکامی های (از دیدگاه انسانی و هنری) این رویکرد ایدئولوژیک ارائه می دهد.

مفاهیم کلیدی و استدلال های اصلی کتاب

کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» بر چندین مفهوم کلیدی و استدلال محوری استوار است که درک آن ها برای فهم جامع پیام نویسنده ضروری است. یکی از برجسته ترین مفاهیم، «پروپاگاندا» یا «تبلیغات سیاسی» است که به معنای تلاش سازمان یافته برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و تغییر نگرش ها و رفتارها تعریف می شود. خاوری نژاد به وضوح نشان می دهد که پروپاگاندا در شوروی نه تنها یک ابزار موقت، بلکه یک عنصر جدایی ناپذیر از ساختار حکومت بود که تمامی جنبه های زندگی را در بر می گرفت.

مفهوم دیگر، «رئالیسم سوسیالیستی» است که به عنوان تنها شیوه هنری مورد تأیید در شوروی، بر بازنمایی واقعیت به شکلی آرمانی و متناسب با اهداف ایدئولوژیک تأکید داشت. این رویکرد، هنرمندان را به سمت خلق آثاری سوق می داد که قهرمانی طبقه کارگر، پیشرفت سوسیالیسم، و برتری نظام کمونیستی را به تصویر می کشید. نویسنده با تحلیل مثال های فراوان، نشان می دهد که چگونه این شیوه هنری، هنر را از کارکرد اصلی خود به عنوان بیان آزادانه جدا کرده و آن را به «ابزاری شدن هنر» در خدمت قدرت تبدیل نمود.

«ابزاری شدن هنر در نظام های ایدئولوژیک، به معنای نادیده گرفتن ارزش های ذاتی هنر و تقلیل آن به یک وسیله صرف برای تحقق اهداف سیاسی است.»

استدلال اصلی کتاب این است که در شوروی، هنر به طور کامل تابع ایدئولوژی حاکم بود و هیچ استقلالی نداشت. این وابستگی کامل، باعث شد تا هنر به یکی از قدرتمندترین مجراهای القای ایدئولوژی و کنترل اجتماعی تبدیل شود. نویسنده با پیوند دادن نظریه های جامعه شناسی هنر و ارتباطات به مثال های عملی از سینما، پوستر، ادبیات و سایر حوزه های هنری، چگونگی این هم بستگی را اثبات می کند و نشان می دهد که چگونه خلاقیت هنری در چهارچوب های ایدئولوژیک محدود و هدایت می شد.

نقاط قوت و ضعف کتاب

کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» اثر سعید خاوری نژاد، با وجود جامعیت و عمق پژوهش، مانند هر اثر علمی دیگری دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود است که شایسته بررسی هستند.

نقاط قوت

• جامعیت تحقیق: یکی از بزرگترین نقاط قوت این کتاب، جامعیت آن در پوشش دادن طیف وسیعی از ابزارهای هنری و رسانه ای است. از نظام آموزشی گرفته تا پوستر، سینما، کاریکاتور، پویانمایی، ادبیات، نمایش، نقاشی و پیکرتراشی، نویسنده به دقت و با جزئیات فراوان به هر یک از این حوزه ها پرداخته است. این رویکرد جامع، تصویری کامل از شبکه درهم تنیده تبلیغاتی شوروی ارائه می دهد.
• پشتوانه نظری قوی: کتاب بر مبنای یک چارچوب نظری محکم و دقیق تدوین شده است. تعاریف واضح از مفاهیم کلیدی نظیر ایدئولوژی، تبلیغات و هنر، به خواننده کمک می کند تا با درکی عمیق و تخصصی وارد مباحث شود. این بنیان نظری، اعتبار علمی پژوهش را به طرز چشمگیری افزایش می دهد.
• مثال های متعدد و مستند: نویسنده برای روشن شدن مباحث نظری، از مثال های عملی فراوانی استفاده کرده است. این مثال ها که از آثار هنری و رسانه ای واقعی دوران شوروی برگرفته شده اند، نه تنها به ملموس تر شدن مفاهیم کمک می کنند، بلکه نشان دهنده دقت و عمق پژوهش میدانی نویسنده هستند.
• رویکرد تحلیلی عمیق: خاوری نژاد صرفاً به توصیف پدیده ها بسنده نمی کند، بلکه به تحلیل چرایی و چگونگی آن ها می پردازد. رویکرد تحلیلی او، به خواننده کمک می کند تا نه تنها بداند چه اتفاقی افتاده، بلکه دلایل و پیامدهای آن را نیز درک کند. این تحلیل عمیق، به خصوص در بخش های مربوط به نقش ایدئولوژی در کنترل هنر، بسیار ارزشمند است.

نقاط ضعف (با رویکرد منصفانه)

با وجود تمامی نقاط قوت، ممکن است برخی از خوانندگان نکات محدودی را به عنوان نقاط قابل بهبود در نظر بگیرند. برای مثال، کتاب عمدتاً بر «استفاده» شوروی از هنر تمرکز دارد و کمتر به «مقاومت هنرمندان» یا «تولیدات هنری خارج از چارچوب» رسمی در شوروی می پردازد. هرچند این موضوع خارج از تمرکز اصلی کتاب است، اما اشاره به ابعاد دیگر هنری در آن دوره می توانست غنای بیشتری به بحث ببخشد. همچنین، با توجه به گستردگی موضوع، برخی از حوزه ها (مانند رادیو و تلویزیون که خود نویسنده نیز اشاره ای گذرا به آن ها دارد) ممکن است به دلیل محدودیت حجم، به عمق سایر حوزه ها مورد بررسی قرار نگرفته باشند. این موارد اما به هیچ وجه از ارزش کلی کتاب نمی کاهد و بیشتر به انتخاب و تمرکز خاص نویسنده باز می گردد.

این کتاب برای چه کسانی مفید است؟

کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» اثر سعید خاوری نژاد، با توجه به ماهیت تخصصی و در عین حال قابل فهم خود، برای طیف وسیعی از مخاطبان می تواند بسیار سودمند باشد:

• دانشجویان و پژوهشگران: به ویژه در رشته های علوم سیاسی، تاریخ، روابط بین الملل، هنر، رسانه، و علوم اجتماعی. این کتاب می تواند به عنوان یک منبع مرجع برای تحقیقات، پایان نامه ها، مقالات علمی و فهم عمیق تر ارتباط میان قدرت، ایدئولوژی و فرهنگ مورد استفاده قرار گیرد. تحلیل های نظری و مثال های عملی آن، بستری غنی برای پژوهش های بیشتر فراهم می آورد.
• علاقه مندان به تاریخ معاصر: به خصوص کسانی که به تاریخ اتحاد جماهیر شوروی، مکانیزم های ایدئولوژیک و تبلیغاتی آن علاقه مندند. این کتاب، دریچه ای نو به سوی درک ابعاد پنهان و آشکار یک نظام تمامیت خواه می گشاید و نقش هنر در شکل دهی به یک جامعه را نشان می دهد.
• افراد علاقه مند به ارتباط هنر و سیاست: این گروه از مخاطبان که می خواهند بدانند چگونه حکومت ها از هنر برای مقاصد سیاسی و القای ایدئولوژی استفاده می کنند، در این کتاب پاسخ های دقیقی خواهند یافت. مباحث ارائه شده، دیدگاهی تحلیلی و انتقادی نسبت به این پدیده ارائه می دهد.
• تصمیم گیرندگان برای خرید کتاب: کاربرانی که می خواهند قبل از خرید، درک کاملی از محتوای کتاب پیدا کنند و ارزش آن را بسنجند. این خلاصه جامع، به آن ها کمک می کند تا با اطمینان بیشتری برای تهیه نسخه کامل کتاب اقدام کنند.
• کسانی که زمان کافی برای مطالعه کامل کتاب (حدود 488 صفحه) را ندارند: اما مایلند از نکات کلیدی، مباحث اصلی و یافته های مهم آن آگاه شوند. این خلاصه، عصاره ای ارزشمند از محتوای کتاب را در اختیار آن ها قرار می دهد.

نکات پایانی و نتیجه گیری کلی

کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» نوشته سعید خاوری نژاد، اثری ماندگار و بسیار ارزشمند در زمینه مطالعات ایدئولوژی، هنر و تاریخ سیاسی است. این پژوهش عمیق، نه تنها به پرده برداری از چگونگی استفاده نظام تمامیت خواه اتحاد جماهیر شوروی از هنر برای اهداف تبلیغاتی خود می پردازد، بلکه بینشی گسترده تر در مورد رابطه پیچیده میان قدرت و فرهنگ ارائه می دهد. ارزش این کتاب در آن است که با دقت و مستندات فراوان، نشان می دهد چگونه خلاقیت هنری می تواند از مسیر اصلی خود منحرف شده و به ابزاری قدرتمند در دستان حکومت های ایدئولوژیک تبدیل شود.

پیام کلی که از این خلاصه و همچنین مطالعه کتاب می توان دریافت، این است که هنر، به دلیل قدرت ذاتی خود در تأثیرگذاری بر احساسات و ادراکات انسانی، همواره مورد توجه قدرت ها بوده است. در یک نظام ایدئولوژیک، این ظرفیت به شکلی سیستماتیک و هدفمند به کار گرفته می شود تا ضمن توجیه حاکمیت، به تثبیت و ترویج ارزش های مورد نظر بپردازد. کتاب «هنر و القای ایدئولوژی» به ما می آموزد که همواره باید نسبت به ماهیت پیام های هنری و رسانه ای هوشیار بود و به تحلیل عمیق آن ها پرداخت. این هوشیاری، به خصوص در عصر حاضر که رسانه ها و ابزارهای ارتباطی نقشی بی بدیل در شکل دهی افکار عمومی ایفا می کنند، اهمیت دوچندانی می یابد.

مطالعه این اثر، ما را به تفکر درباره نقش هنر و رسانه در جوامع امروز وا می دارد و تلنگری است برای بازنگری در آنچه می بینیم، می شنویم و می خوانیم. در نهایت، این کتاب به عنوان یک منبع مرجع، سهم بسزایی در غنای ادبیات علمی فارسی در حوزه مطالعات سیاسی و فرهنگی دارد و درک ما را از تاریخ و مکانیسم های قدرت تعمیق می بخشد.