ایران؛آقای صدایش را از دست داد!

به گزارش خبرگزاری هنر مدرسه؛ صدای رسانه های ایران! صبح چهارشنبه 21 اردیبهشت خبر تلخی در رسانه ها پیچید. مسعود اسکاوی، گوینده و مجری پیشکسوت شبکه رادیویی ورزش که به دلیل شکستگی لگن و پا در بیمارستان بستری شده بود، در بیمارستان درگذشت. نسل های قدیمی ورزش دوست گزارش های مسعود اسکاوی پیشکسوت رسانه های ورزشی در برنامه «ورزش از چشم دو» تلویزیون از جمله فوتبال را به یاد دارند. از دهه 1960 برای گزارش مسابقات ورزشی به رادیو رفت. مسعود اسکاوی قدیمی ترین مجری خبره و گوینده ورزشی بود که دوره ساخت برنامه های تلویزیونی را در تلویزیون آلمان گذراند و یک سال در شهرهای گورگ و ماینز با تلویزیون همکاری کرد. به همین منظور با خسرو ولی زاده یکی از مورد اعتمادترین دوستان استاد اسکویی صحبت کرده ایم که در ادامه می خوانیم؛

* از دوستی تان با آقای مسعود اسکاوی بگویید.

قبل از ورود به صداوسیما در خبرگزاری پارس کار می کردم که بعد از انقلاب به خبرگزاری جمهوری اسلامی تغییر نام داد. از آن به بعد با هم دوستی طولانی داشتیم و تلفنی با او در ارتباط بودم. من مستقیماً در ارتباط بودم تا اینکه در سال 1350 به رایو پیوستم و از آنجا چندین برنامه با هم در رادیو تهران و رادیو جوان اجرا کردیم تا اینکه رادیو ورزش تاسیس شد و همه برنامه هایی که آنجا بودم با استاد اسکویی شروع کردیم، اما برنامه های خوبی بود بهترین صدای ورزش بود که تا 4-5 سال پیش به صورت نبرد شبانه در رادیو تهران، رادیو جوان و رادیو ورزش تولید می شد و همکاری با او باعث افتخار بود. من حدود 33 سال داشتم

*پس می توان گفت آقای سعدی ایران از دنیا رفته است.

راستی آقای اسکوایر صدایی مخملی، جاودانه و ماندگار داشت که حتی در سال های بیماریش هم بی عیب و نقص اجرا می کرد، رادیو را دوست داشت، بارها می گفت اگر پشت میکروفون نبودم می میرم! او در آلمان تحصیل کرد و دوره های آموزشی را گذراند و عاشق کارش بود. موفقیت در هر کاری به این دلیل است که شما کارت خود را دوست دارید و معلم کار خود را با تمام وجود دوست دارد. اغراق نمی کنم، او یکی از 4-5 صدای ماندگار تاریخ ایران است و صدایی محبوب و جاودانه را از دست دادیم.

* زمانی که استاد در بیمارستان بودند، شما از کسانی بودید که همیشه به ایشان سر می زدید و مراقب حال ایشان بودید.

از 3 هفته پیش که استاد را با شکستگی به بیمارستان بردند، خیلی به آنجا سر می زدم. چند بار به عیادت آقای اسکویی رفتم و در کنار اطلاعاتی که دادیم، وزیر ورزش و بسیاری از پیشکسوتان فوتبال و والیبال نیز با این معلم دیدار کردند. من آخرین کسی بودم که در کنارش بودم و قبل از مرگش با او آشنا شدم. حتی ساعت جلسه هم که ساعت 4:30 بود تمام شد اما من کنارش بودم. 5 دقیقه آخر که حالش خوب نبود دیدمش و با ناراحتی از بیمارستان برگشتم 10-12 ساعت بیشتر از آن ملاقات نگذشته بود که خبر فوت استاد اسکویی منتشر شد.

* پس خاطرات زیادی با آقای اسکویی دارید.

کار و زندگی با استاد خاطره بود، می دانید کار برنامه زنده فشار خودش را دارد، اما وقتی کنار آقای اسکی نشستیم، آنقدر با طراوت و روحیه اجرا کرد که فشار ما از بین رفت و بهترین شد. برنامه شکل می گیرد. همه خاطرات با او بود و هیچ وقت او و خاطراتش را فراموش نمی کنم. مرگ او ضایعه بزرگی برای رادیو و رسانه است. امیدوارم سازمان از جانبازان و کسانی که کارشان را دوست دارند قدردانی کند تا وقتی مرده اند از آنها صحبت نشود. هرکسی که با عشق، علاقه و تعهد کار می کند باید تحسین شود، اسکویی مردی بود که همیشه مورد احترام بود و من یک بار دیگر به خانواده، همسر عزیزش و جامعه رسانه ای تسلیت می گویم.

257 251